Η πολιτική της λιτότητας οδήγησε μέχρι τώρα την Ελλάδα σε κοινωνικές στρεβλώσεις. Η χώρα απειλείται με πτώχευση, που θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία και την πολιτική, γράφει κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου το περιοδικό των γερμανικών συνδικάτων DGB–klartext και ζητά κοινωνική μεταστροφή στην Ευρώπη. Η ΕΕ οφείλει να επαναπροσδιοριστεί και να δραστηριοποιηθεί για ένα κοινωνικό, δημοκρατικό και ειρηνικό μέλλον.

Οι διαπραγματεύσεις ελληνικής κυβέρνησης και θεσμών, όπως ονομάζονται οι δανειστές, έφθασαν σε ένα οριακό σημείο.

Από τη μια υπάρχει έλλειψη ρευστού προς εκπλήρωση των κρατικών υποχρεώσεων και εξυπηρέτηση δανειοδοτήσεων, και από την άλλη ο χρόνος βιάζει: μέχρι το τέλος Μαΐου πρέπει να πληρωθούν συντάξεις και μισθοί και τέλος Ιουνίου η επόμενη δόση προς το ΔΝΤ. Χωρίς περαιτέρω βοήθεια απειλείται η Ελλάδα με πιστωτικό γεγονός (=αδυναμία πληρωμών / σ.μ.), το οποίο θα έχει καταστροφικές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες. Και όμως οι θεσμοί εμμένουν στις μεταρρυθμίσεις. Continue reading →

Το απόγευμα της 30^ης Απριλίου του 1945, όταν ο Ερυθρός Στρατός εισέβαλε στο κέντρο του Βερολίνου, μετά την ομώνυμη μάχη, ο Αδόλφος Χίτλερ αυτοκτόνησε.

Πριν αυτοκτονήσει όρισε διάδοχό του τον αρχιναύαρχο Καρλ Ντένιτς (1891-1980). Ο Ντένιτς εκτιμούσε πως η καλύτερη λύση για τη Γερμανία ήταν η δρομολόγηση μιας «μερικής συνθηκολόγησης» με τις δυτικές συμμαχικές δυνάμεις.

Στόχος του ήταν να συνεχίσει τον πόλεμο κατά του Ερυθρού Στρατού και της Σοβιετικής Ένωσης για να σώσει, όπως έλεγε, «όσο το δυνατόν περισσότερους Γερμανούς υπηκόους από την εξόντωση που τους επιφύλασσε ο προελαύνων μπολσεβίκικος εχθρός». Τελική επιδίωξη του Ντένιτς: να αφήσει όσους Γερμανούς επιθυμούσαν να διαφύγουν στη Δύση και να ‘γλυτώσουν’ από την «ρωσική αρκούδα». Ευελπιστούσε μάλιστα πως οι δυτικές δυνάμεις θα συμμαχούσαν με τη ‘μεταχιτλερική Γερμανία’ εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης.

Τις διαπραγματεύσεις για την εφαρμογή του σχεδίου της «μερικής συνθηκολόγησης» ανέλαβε ο Χανς-Γκέοργκ Φρίντεμπουργκ, επιτελάρχης-ναύαρχος, (1889-1945). Continue reading →

Η εαρινή ισημερία, δηλαδή το τέλος του χειμώνα και ο ερχομός της άνοιξης, γιορταζόταν από τους περισσότερους λαούς της Ευρασίας: Ακκάδιους, Σουμέριους, Ασσύριους, Βαβυλώνιους, Χετταίους, Αιγύπτιους, Φοίνικες, Εβραίους, Έλληνες, Ρωμαίους, Κέλτες κλπ.

Έτσι οι λαοί της Μεσοποταμίας, της Εγγύς Ανατολής, οι αρχαίοι Έλληνες, οι Κέλτες, οι Ρωμαίοι κ.α. γιόρταζαν τη ‘διάβαση’ του Ήλιου από τον Ισημερινό (= απελευθέρωση από το σκοτάδι), που πρόσφερε φως και γονιμότητα σε έμβια και άβια όντα.

Οι Εβραίοι γιόρταζαν όμως τη ‘διάβαση’ τους (= απελευθέρωση από την αιγυπτιακή αιχμαλωσία) μέσω της Ερυθράς Θάλασσας, που εκπλήρωνε τη ‘θεϊκή – υπόσχεση’ για επιστροφή στη Γη της Επαγγελίας και σηματοδοτούσε την προσήλωσή τους στον ‘Γιαχβέ’ και την προγονική λατρεία. Οι χριστιανοί γιόρταζαν τη ‘διάβαση’ του Ιησού από τον θάνατο προς τη ζωή (= σωτηρία από το ψεύδος της σάρκας και ‘διάβαση’ στην αλήθεια της ψυχής).

Μοιραία λοιπόν η συνάφεια παγανιστικών και χριστιανικών συμβόλων κατά τον εορτασμό του Πάσχα. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Κυριακή των Βαΐων ή Κυριακή η βαϊφόρος: τιμάται η είσοδος του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, όπου πλήθος κόσμου τον υποδέχθηκε κρατώντας κλαδιά φοίνικα (βάγια). Ο φοίνικας ήταν το Ιερό Δένδρο των Βαβυλωνίων, το Δένδρο της Ζωής των Αιγυπτίων και το Δένδρο του Φωτός, σύμβολο του Θεού Ήλιου και του Απόλλωνα για τους αρχαίους Έλληνες. Συμβολίζει σε όλους τους ευρωασιατικούς λαούς την ειρήνη, τη νίκη και τη χαρά.

Τη Μεγάλη Πέμπτη, κορύφωση του θείου δράματος, υπάρχει το έθιμο της βαφής των ‘κόκκινων αυγών’ και της παρασκευής πασχαλινών άρτων σε σχήμα κουλούρας ή αμνού.

Το αυγό ήταν πάντα σύμβολο γονιμότητας και ‘γέννησης – δημιουργίας του κόσμου’ από την Κίνα, την Ινδία μέχρι την Ωκεανία, την Εγγύς Ανατολή και την αρχαία Ελλάδα. Στον χριστιανισμό συμβολίζει την άμωμη γέννηση και την ανάσταση του Ιησού – σωτήρα. Continue reading →

Την Κυριακή του γερμανικού Πάσχα γεμίζουν οι αυλές, αλλά και τα δάση ή τα πάρκα με φωνές και παιδικά γέλια. Χιλιάδες παιδιά σε όλη τη Γερμανία αναζητούν κρυμμένα σοκολατένια αυγά.

Στο έθιμο συμμετέχουν με ενθουσιασμό μικροί και μεγάλοι, ενώ πολλοί, περασμένων δεκαετιών, νοσταλγούν πάντα το τρεχαλητό στα χόρτα, το ψάξιμο στους θάμνους και τα δέντρα προς αναζήτηση των σοκολατένιων χρωματιστών αυγών.

Ostereiersuchen! Ένα παμπάλαιο έθιμο που παραπέμπει μάλλον στην ειδωλολατρεία και τα έθιμα των γερμανικών και κελτικών φυλών, παρά στο χριστιανισμό. Ας μην λησμονούμε πως το Πάσχα στα γερμανικά λέγεται Ostern από την γερμανική θεότητα της άνοιξης Ostara. Εξάλλου στη βιογραφία του αυτοκράτορα Καρόλου του Μεγάλου (768 – 814 μ.Χ.) αναφέρεται ότι το χριστιανικό Πάσχα συμπίπτει με τον μήνα της Οστάρα ή östermanöth.

Να θυμίσουμε επίσης ότι ο πάπας Γρηγόριος Μέγας (590 – 604 μ.Χ) σε επιστολές του συμβούλευε τους ιεροαποστόλους, τους ιερείς και τους χριστιανούς προκαθήμενους της Βρετανίας, της Βόρειας Γερμανίας (περιοχή των Άγγλων και Σαξώνων) ή της Ιρλανδίας να ενσωματώνουν ήθη και έθιμα του ειδωλολατρικού κόσμου στον χριστιανικό κορμό. Ακόμη και ο Βονιφάτιος, γνωστός ως ‘απόστολος των Γερμανών’, συνιστούσε στον φίλο του επίσκοπο DanielvonWinchester (704 – 744 μ.Χ) «να μην αποκόπτει τους νεοφώτιστους από την αγάπη τους προς τη φύση και την πατρογονική λατρεία».

Και ο λαγός; Ο λαγός συμβολίζει στον χριστιανισμό την σβελτάδα, την εγρήγορση, την τύχη, την γονιμότητα. Έτσι την Κυριακή του γερμανικού Πάσχα είναι αυτός που φέρνει τα σοκολατένια αυγά, παλαιότερα ζωγραφισμένα ή απλώς βαμμένα με κόκκινη ή μπλε μπογιά. Σε ορισμένες περιοχές της Γερμανίας τα πασχαλινά αυγά και ασφαλώς και τα σοκολατένια τα φέρνει η αλεπού (Βεστφαλία), σε άλλες ο πελαργός (Θουριγγία) και σε άλλες ο πετεινός (Βοημία).

Σε πολλές αρχαίες θρησκείες ο λαγός εκτός από την εγρήγορση, την τύχη και τη γονιμότητα συμβόλιζε και την υπερβολική σεξουαλικότητα….κάτι ξέρει ο Χιου Χέφνερ που έχει σαν σύμβολο του περιοδικού του Play Boy το λαγό!

Quelle: Lexikon der Symbole, Lexikon der germanischen Mythologie und Heldensage / Επιμέλεια: ΒΠ

Continue reading →