«…όπου καίγονται βιβλία, καίγονται τελικά και άνθρωποι», έγραφε προφητικά ο μεγάλος Γερμανός ποιητής Χάινριχ Χάινε στην τραγωδία του «Αλμασόρ» (1821/1823). Θέμα του το δημόσιο κάψιμο ενός κορανίου μετά την άλωση της Γρανάδας από σταυροφόρους και ιεροεξεταστές το 1499/1500.
Η «Κινητοποίηση κατά του μη γερμανικού πνεύματος» ήταν ο ιδεολογικός προπομπός για το πρώτο πείραμα αποδοχής του ρατσισμού που ήταν: το δημόσιο κάψιμο των βιβλίων διάσημων Γερμανών επιστημόνων και ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης που «παρέκλιναν» από την «αυθεντική γερμανική ιδεολογία» όπως π.χ. ήταν τα βιβλία του Στέφαν Τσβάικ, του Καρλ Μαρξ, του Κουρτ Τουχόλσκι, του Χέρμαν Χέσσε, Άλφρεντ Άντερς, της Άννας Σέγκερς, του Μπέρτχολντ Μπρεχτ, του Έριχ Κέστνερ, της Ρόζας Λούξεμπουργκ, του Έριχ-Μαρία Ρεμάρκ, του Άλμπερτ Αϊνστάιν κ.α.
Όλα άρχισαν από την 12η Απριλίου 1933. Τότε δημοσιεύθηκαν οι περίφημες «12 Θέσεις» των ‘φοιτητικών επιτροπών αγώνα’ που ίδρυσαν ναζί φοιτητές και οπαδοί του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Με τις θέσεις αυτές παροτρύνονταν φοιτητές και πανεπιστημιακοί, βιβλιοθήκες, βιβλιοπώλες και απλοί Γερμανοί πολίτες να κινητοποιηθούν: Continue reading
